Nadzieja – Audioantologia Poetycka
"Nadzieja"
Audioantologia Poetycka
Patroni:
Autorzy:
Agnieszka Abémonti-Świrniak
Z wykształcenia romanistka, tłumaczka kilku książek z francuskiego, dziennikarka, wreszcie autorka swojego własnego kryminału „Życie nie lubi porządku” POSŁUCHAJ! i niebawem „Życie nie pozwala unikać wzruszeń”.
Wiersze pisała od zawsze, na wszelkie rodzinne okazje. W szczególności zaś w liceum: kiedy się zakochiwała oraz kiedy odkryła potrzebę komentowania otaczającej jej pokolenie rzeczywistości (wiersze i piosenki, czasami polityczne, śpiewane przez zespoły najbliższych przyjaciół).
Prywatnie „matka, żona i kochanka” o nieustającej miłości do języków obcych i podróży.
Joanna Baranowska
Mediatorka, trenerka komunikacji, wolontariuszka, nauczycielka z pasją.
Jest autorką tomików wierszy ,,Dla dzieci” i ,,Echo chwil”.
Zajmuje się również tworzeniem ,, mazów”, które, z powodzeniem, wykorzystuje w pracy, poruszając wyobraźnię odbiorcy.
Jej najnowsze marzenie do spełnienia, to nagranie piosenek z jej utworami – nagranie płyty wraz z zespołem Arete- zbiórka trwa- cel charytatywny.
Autorka jest mamą dwóch, wspaniałych córek, którym dedykuje swoje myśli.
Promuje metody budujące porozumienie i rozwiązujące konflikty.
Wprowadza , między innymi, ideę ,,Porozumienia bez przemocy” oraz model SNO, a także metody coachingowe.
Minimediacje oraz coaching rodzicielski traktuje jako ważny fundament dobrego życia, o który należy walczyć i położyć jak najwcześniej. Podczas licznych spotkań, warsztatów chętnie dodaje, powtarzając za Sir John Whitmorem , autorem bestsellera ,,Coaching for Performance”, że nikt tego lepiej nie zrobi niż rodzice!
Wiersze pochodzą z tomiku,,Echo chwil” – zapisane słowa – to efekt własnych rozważań autorki, powstałych także dzięki spotkaniom z wieloma osobami, z którymi komunikowała się, nawiązała różne, zawsze ważne, cenne relacje.
Słowa przepuszczone przez sito wyobraźni odbiorcy mogą stanowić punkt wyjścia do rozmów na wiele tematów, do otwarć i zmian. Mogą poruszyć emocje. Słowa mogą sprowokować do działań.
,,Poszukiwanie możliwości
twórczego działania, odkrywania
oraz dzielenia się radością
przeżywanych i przeżytych chwil,
dzielenia się słowem, pełną znaczeń ciszą,
uczuciem, myślą, wiedzą…to wspaniała droga.
Próbuję zapisywać.
Niech się dzieje – myślę.
Kiedy piszę uśmiecham się.
Piszę , by zatrzymać chwile.
Próbuję szukać tego, co ważne i co łączy.
Jeśli wywołuję uśmiech, wyciszenie, poruszenie…
…jestem szczęśliwa.
Próbuję.”
Joanna Baranowska
Iwona Bober
Gdynianka z urodzenia i zamiłowania. Kocha morze. Codziennie z małymi wyjątkami spotyka je o poranku. Są to bliskie spotkania. Iwona przez cały rok zanurza się w morzu. Latem dużo pływa a zimą po prostu się kąpie. Uwielbia fale.
Urodzona wiosną – w kwietniu. Zapewne dlatego tak lubi fioletowe krokusy.
Wiosna cudna, ale każda pora roku ma tak dużo do zaoferowania.
Czerpie siłę z miłości Bożej, piękna przyrody, która tak często wywołuje u niej zachwyt, z kontaktu z ludźmi, z fotografowania, z czytania poezji. Niezmiernie lubi wiersze Wisławy Szymborskiej i Haliny Poświatowskiej, ale poetów, których poezję ceni mogłaby wymieniać wielu. Czyta regularnie wpisy na Poezja na każdy dzień, Tomikovo, Cicha Poezja Ela Ordyniec oraz Poezja Ma Głos.
Jest optymistką. Wierzy w pozytywne rozwiązania. Byle kochać i mieć wsparcie bliskich. Do najbliższych należą ukochany Paweł, poślubiony 20 lat temu a poznany i bliski sercu od niemal 3 dekad, nastoletnie dzieci – Maja i Kacper oraz kotka Łatka, którą pokochała od pierwszego wejrzenia w jej zielone oczy. Są jeszcze siostry i więcej rodziny i przyjaciół. Bardzo ceni dobre relacje.
Wierzy w magię. Magię codzienności. Umie uważnie patrzeć. Dostrzega małe cudowności. A już na pewno nie umknie jej uwadze żadne serce, na które natrafia w przyrodzie czy to kreślone na niebie , na ziemi, wśród listowia czy w miejscach, gdzie nikt by się ich nie spodziewał. Cieszy się, gdy zaraża tą „chorobą sercową”.
Zdawać by się mogło, że delikatna a jednak silna. Ja to Kobieta.
Już prawie pół wieku na tym świecie, więc miała sporo czasu na zdobywanie mądrości życiowej i wzrostu duchowego. Zatem nie obrazi się, jeśli ktoś ją nazwie wiedźmą 😉
Słucha serca i swej intuicji i dobrze na tym wychodzi.
Zawodowo związana ze Szwecją i językiem szwedzkim. Kiedyś pracowała jako przewodniczka dla grup skandynawskich odwiedzających Trójmiasto oraz oprowadzając polskie wycieczki w pd. Szwecji. Sporo osób uczyło się u niej języka naszych zamorskich sąsiadów.
Obecnie pracuje jako tłumacz języka szwedzkiego oraz działa w turystyce, która nareszcie nieco ożyła po czasie zastoju podczas pandemii.
Właściwie poezji za dużo nie pisze, choć nachodzi ją natchnienie, zwłaszcza podczas wędrowania i przyrody podziwiania. Poezja ulotna wtedy jest, ale miłe to uczucie, że się pojawia. Czasem zostaje uchwycona. Może częściej w postaci prozy z elementami poezji w kadrach słowem malowanych, gdy Nikon zaszwankuje bądź Iwona nie zabierze go ze sobą a tak lubi uwieczniać chwile.
Iwona wierzy, że poezja jeszcze częściej będzie do niej przychodzić i zostanie utrwalona.
Niniejszym pragnie ugruntować i opatentować zwrot „POEZJA ŻYCIA” w kontrze do tak w języku i umysłach zadomowionej prozy życia.
Na Poezja ma Głos Iwona będzie mieć swój debiut.
Jagoda Buch
Urodziła się w 1984 roku w Poznaniu, całe życie mieszka w Środzie Wielkopolskiej.
Z zawodu m.in jest bibliotekarzem, kosmetyczką, podologiem, fryzjerką, logistykiem, a obecnie Studiuje na Akademii Ekonomicznej w Środzie Wlkp. rachunkowość.
Prowadzi bloga na FB „Czytadło”, Instagramie „biblioteczka_jagody” oraz na blogspotcie. Recenzje pisze dla serwisu nakanapie.pl oraz serwisu sztukater.pl oraz współpracuje z Wydawnictwem Oficynka.
W sierpniowym numerze pisma literacko-artystycznego „Bezkres” ukazały się jej pierwsze dwa wiersze „Tęsknię” oraz „Wić marzenia”.
Jest miłośniczką zwierząt, sama posiada psa, 2 króliki i świnkę morską.
W wolnych chwila czyta książki, jeździ na rowerze, biega, maluje, układa puzzle, szydełkuje i spędza czas ze swoją drugą połową.
Marcin Górnicki
To poeta, dla którego Słowo, to przez duże S, ma ogromne znaczenie. Pisze, bo wierzy w moc twórczości poetyckiej, w jej siłę przekazu. (Proza w planach). Marzeniem autora jest to, by móc zapisać się w pamięci potomnych. Chciałby, aby jego teksty służyły za drogowskazy, by były myślą przewodnią. Przy tym wszystkim, z dużą skromnością, nie chce zanadto wychylać się zza tego, o czym mówi. Jest skryty i często w swoich utworach zwraca uwagę na małość człowieka, na jego kruchość, przemijalność. Wobec Kosmosu, praw Natury, Czasu – człowiek jest pyłem, prochem. Ale człowiek, i to podkreśla autor, jest także siłą, niezbadaną do końca głębią. To istota, która zawsze pragnie wolności, z nadzieją patrzy przed siebie, upada i wciąż powstaje, walczy o byt, hartuje ducha. Wciąż nam trzeba iść, sięgać po więcej, znaczyć swój ślad w historii, budować przyszłość. Marcin, pisząc o innych, pisze też o sobie. To mężczyzna o naturze wilka. Kocha przyrodę, a w zielonej ciszy znajduje ukojenie. Ma twardy charakter i – choć się do tego ani trochę nie przyznaje – miękkie serce. Prócz przyrody, wytchnieniem są dla niego mądre książki. Lubi recytować wiersze i ma doskonałą pamięć do rymów. Jednym z mistrzów słowa jest dla niego Adam Mickiewicz.
MagdaLena Grzywaczewska
Urodzona w 1979r., mieszka w Lipnie. Autorka dwóch tomików poetyckich : Czas moich słów(2019), Ja ,Wieczna Ananke (2022). Jej wiersze ukazały się w Almanachu Poczta Głosowa Sumienia (2019), Antologii Przyjaciół Kujaw (2020), Antologii Serca Natchnione(2020), Antologii Wierszy Polaków z Całego Świata Czytam Wasze Wiersze(2021), Antologii Mozaika barw poezji (2021), Audioantologii Nastroje (2022). W 2020 r. wierszem ,, Co o mnie wiesz ?” zdobyła drugie miejsce w Turnieju Jednego Wiersza organizowanego przez ,, Myśl Poetycką ” oraz trzecie miejsce w Turnieju Jednego Wiersza ,, Wołaj mnie”. W 2021r. wierszem ,,Skrzypce” zdobyła wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Literackim organizowanym przez Ośrodek Kultury Gminy Gorlice, oraz w 2021 wiersz ,,Wolność” zdobył wyróżnienie w Turnieju Jednego Wiersza organizowanego przez Stowarzyszenie Autorów Polskich Oddział Warszawski II. Należy do artystycznej grupy Atelier Toruń, w ramach której współorganizuje spotkania poetyckie w toruńskiej restauracji,, Mistrz i Małgorzata”. Jest członkiem Lipnowskiej Grupy Literackiej ( LGL) i Grupy Lirycznej ,, Na Krechę”. Uczestniczyła w akcji pocztówkowej,, Ludzie wiersze piszą ” organizowanej przez ,, FONT” – fundacja & wydawnictwo”. W 2019 r. brała udział w 25 edycji Chojnickiej Nocy Poetów.
Aneta Jasłowska
Urodziła się 07.06.1980 r. w Trzebiatowie. Mieszka we Wrzosowie, gmina Kamień Pomorski. Jest szczęśliwą mężatką i matką. Inspiracji szuka w muzyce, przyrodzie, fotografii oraz w życiu codziennym. Tworzy najczęściej poezję klasyczną. Wiersze publikuje na stronach internetowych oraz Facebooku. Poezja dla autorki jest jak czysta kartka, na której zostawia zwierciadło swojej duszy. Jest azylem, w którym uwalnia zapach zdań, które tkwią głęboko w każdej najdrobniejszej myśli. To pasja, która bezpretensjonalnie pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. Autorka pisze, bo kocha taniec fraz, ekspresję słowa, studnię pomysłów i wycieczkę z liryką pod ręką. Mimo zapracowania i intensywności życia znajduje namiastkę swojego raju, w którym kartka przyjmuje każdą najdrobniejszą myśl. Trzyma się zasady, że im więcej dobra z siebie damy, tym więcej do nas wróci. Fascynuje się nadmorskim klimatem, fotografią i poezją, która jest jej drugim domem. Bierze życie takim, jakie jest, uwalniając z siebie wiele ciepła, wrażliwości, otwartości i nadziei na lepsze jutro. Ta niepoprawna romantyczka, z sercem na dłoni odnajdzie się w każdym towarzystwie. Skromna, przeciętna a zarazem ambitna i dążąca wytrwale do celu.
W 2007 r. za prowadzenie bloga została nagrodzona wycieczką do Hiszpanii. Od 2009 r. publikuje w internecie, gdzie jej poezja wzbudza żywe zainteresowanie czytelników. Brała udział w różnych konkursach związanych z promocją, w których również została wyróżniona przez jury. Do 2019 r. publikowała wiersze pod pseudonimem z obawy, że pasja, która płynie w jej żyłach będzie tematem krytyki i wyśmiewania. Dopiero w roku 2019 odważyła się na publikację wierszy pod swoim nazwiskiem i po raz pierwszy zaprezentowała swoją poezję w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece w Kamieniu Pomorskim oraz w Klubie Seniora działającym przy kamieńskim Kole PZERiI.
W czerwcu 2020 r. wydała swój debiutancki tomik Na Fali Słowa.
Wzięła udział w projekcie Antologii:
– Antologia Poezji Sekrety Kobiecej Duszy 2 (kwiecień 2020 r.)
– Antologia Poezji Czarodzieje Pióra (lipiec 2020 r.);
– Antologia Poezji Dotyk Piękna III (czerwiec 2021 r.);
– Antologia Magia Wersów – Odcienie (październik 2021 r.);
– Antologia dla dzieci My się zimy nie boimy (grudzień 2021 r.)
– Antologia charytatywna „Peron literacki dla Ani” (marzec 2022 r.)
– Antologia Lira Miłości (marzec 2022 r.)
– XVIII Międzynarodowa Antologia Stowarzyszenia Autorów Polskich – Oddział Warszawski II – „Ojciec” (marzec 2022 r.)
– Antologia charytatywna „Solidarni z Ukrainą” (kwiecień 2022)
– Antologia dla dzieci „Gałganki” (maj 2022)
– Antologia „W klepsydrze czasu” (czerwiec 2022)
– Antologia Magia wersów. Olśnienie (październik 2022)
– opublikowano dwa wiersze w tygodniku ANGORA – „Niejednolitość osobowości” – nr 38 z 20.09.2020 oraz „Ażurowe skrzydła” – nr 45 z 8.11.2020;
Osiągnięcia w poezji:
W 2020 roku została zauważona w pięciu ogólnopolskich konkursach poetyckich.
W 2021 roku osiągnęła sukces w siedmiu ogólnopolskich konkursach poetyckich.
Rok 2022, jak twierdzi – jest jej rokiem, ponieważ została zauważona w siedemnastu konkursach ogólnopolskich i w jednym międzynarodowym.
I ciągle ma nadzieję, że ostatniego słowa nie zostawiła.
Ewa Jowik
Autorka dwudziestu siedmiu tomików wierszy, jest współautorką trzech szopek noworocznych, żartobliwej kontynuacji Pana Tadeusza, wspólnych sześciu zbiorków wierszy oraz sztuki teatralnej. Wiele jej wierszy zostało wykorzystane jako teksty piosenek.
Ma swój wkład do wielu antologii, w tym międzynarodowych (około trzydziestu).
Jest też laureatką wielu ogólnopolskich konkursów. Pisze głównie fraszki i wiersze satyryczne.
Od ponad dwudziestu lat tworzy wierszowane prace szaradziarskie, które drukowane są na łamach ogólnopolskiego wydawnictwa Rozrywka.
Ewa Kaczmarczyk
Urodziła się i mieszka w Radomsku. Pisze wiersze, opowiadania, bajki i Ikony, a także rysuje i maluje.
Jest autorką trzynastu książek np.: „Zaczarowane bajki babci Ewy”, „Płomień w cieniu”, „Kim są jeże”, „Szczęśliwi na 100 %”, „Ulotna jak anioł”, „Dziewczyna z sąsiedztwa”, „Ten Czas”, „NieMożliwe”.
Swoją twórczość publikowała w licznych almanachach, antologiach i czasopismach.
Założyła grupę poetycką „Zamyślenie”, „Salon poezji inaczej”. Prowadzi Radomszczański Uniwersytet III Wieku. Jest członkinią Stowarzyszenia Literackiego „Ponad”.
Do swoich zainteresowań zalicza: literaturę, muzykę, film, fotografię, malarstwo, wszelakie rękodzieło oraz informatykę.
Helena Trzcionka - Kryściak
Pisze pod pseudonimem Malwina Lena Maria. Ślązaczka urodzona w Katowicach. Wydała cztery tomiki: „Lusterko do makijażu” (2012, „Złapałam sen w dłonie” (2016), „Kiedy nie widzę szybu…”(2019), „Lubię, kiedy pada – Ich mag es, wenn es regnet” (2020) w wersji polsko-niemieckiej. Wiersze i proza autorki ukazały się w wielu antologiach. W tym w międzynarodowych. Były tłumaczone na angielski, niemiecki, hiszpański.
Członkini Stowarzyszenia Autorów Polskich Warszawa.
Jej wallsy były wyświetlane na murze przy ulicy Brackiej w Krakowie.
Obecnie żyje w Niemczech.
Magdalena Łubkowska
Urodziła się 4 listopada 1981 roku w Knurowie. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Opolskim oraz studia podyplomowe w zakresie bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Przez czternaście lat była nauczycielem języka polskiego w szkole podstawowej i gimnazjum w Czerwionce – Leszczynach. Obecnie pracuje w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Bielsku – Białej – Filia w Żywcu. Uwielbia książki, horrory, muzykę i sport. Kocha zwierzęta, szczególnie koty.
Poezja to jej sposób na schowanie się w swoim świecie, w takiej własnej, jak ją nazywa, „ciszoprzestrzeni”. Utwory publikuje na portalu poetyckim „Twoje Wiersze” (pod pseudonimem Coffee_81) oraz na stronie facebookowej „Poetyckie poddasze”.
Finalistka II Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „O złote cygaro Wilhelma Szewczyka” (1998). Laureatka IV edycji „Konkursu o Anioła Poezji”, „Wiersza Miesiąca – 2021 – 10” i „Wiersza Miesiąca – 2022 – 09” na portalu poetyckim „Twoje Wiersze”.
Publikacje wierszy w Almanachu Poetyckim „Znaki zapytania” (Oficyna Wydawnicza „TAD – AD”, 2008), w „Impresjach Bibliotecznych” – czasopiśmie wydawanym przez Pedagogiczną Bibliotekę Wojewódzką w Bielsku – Białej, a także w wydawnictwie DOBROTA: Almanachy: „Miłość i Cierpienie”, „Cisza”, „Silva Rerum I”, „Silva Rerum II”; „Antologia Bezkresu III” (2022 r.). Zajęła II miejsce w Turnieju Jednego Wiersza „Kwiat paproci” –Stowarzyszenie Autorów Polskich Oddział Warszawski II (2022 r.). Brała udział w poetyckiej audioantologii „Nastroje” (wyd. Aneta Mazurek – Studio Otwarte i Cezary Papaj (pomysłodawca projektu) – „Poezja Ma Głos”, 2022). Niedawno wydała tomik „Ona i On” w wersji audio – wydawnictwo: Cezary Papaj „Poezja Ma Głos”. Wyróżnienie w XIII Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O Kwiat Dziewięćsiła” 2022 w Skomielnej Czarnej. Wyróżnienie drukiem w IV Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O złotą gałązkę jabłoni” (2022 r.).
Współpraca z Wydawnictwem św. Macieja Apostoła – korekta zbioru „Pusta dłoń i inne opowiadania” Adama Witczaka (2022 r.).
Wydanie drukiem tomiku „Cienie moich tęsknot” (2022 r.).
I miejsce w Turnieju Jednego Wiersza pod hasłem „SIEĆ” – Stowarzyszenie Autorów Polskich Oddział Warszawski II (2022 r.).
Współudział w Antologii „Otuleni blaskiem serc” (2022 r.). – wydawnictwo KryWaj
Współudział w antologii „Peron literacki – antologia dla Maksa” – wydawnictwo KryWaj
Publikacja wiersza w powieści Agnieszki Abemonti – Świrniak pt. „Życie nie pozwala unikać wzruszeń”, czyli drugiej części „Życie nie lubi porządku”.
Zuzanna Marciniak
Zuzanna Marciniak urodziła się w 1992 r. w Warszawie, ale większość życia spędziła w Krośniewicach – małej miejscowości pod Kutnem. Ukończyła filologię polską ze specjalizacją edytorską na Uniwersytecie Łódzkim. Redagowała artykuły i recenzje dla portalu www.historia.org.pl. Przez krótki czas współpracowała również z Wydawnictwem C.H.Beck jako korektor.
Swój pierwszy tomik wierszy, pt. „Przeźrocze”, wydała w 2021 r. Jej wiersze ukazały się w piśmie literacko-artystycznym „Bezkres” (nr 38) oraz w roczniku wydanym przez Fundację Poetariat „Wwierszowzięci – ostatni romantycy” (edycja polsko-francuska).
Pasjonuje się fotografią, a swoje zdjęcia publikuje na Facebooku i Instagramie. Miłośniczka muzyki etnicznej (szczególnie polskiego folku i muzyki klezmerskiej) oraz poezji i literatury faktu.
Emilia Markiewicz
Urodzona w 1984 r. – pisze pod pseudonimem: Juliana Różyńska. Jej teksty można znaleźć między innymi na portalu: Twoje Wiersze. Nie lubi dużo o sobie mówić i zazwyczaj chowa twarz w książkach – tak na co dzień i od święta 
.
Czytanie i pisanie to nie jedyne pasje Emilii. Marzy o tym, aby czas dało się rozciągnąć jak gumę balonową, wówczas z ciemnych domowych zakamarków, na światło dzienne, wydostałoby się kilka szydełkowych robótek. O! I jeszcze miniaturowy drewniany domek .
Inne hobby? Zdecydowanie wszelkiego rodzaju starocie, stylizowane meble, bibeloty, koronki. Wszystko to, co jest jedyne i niepowtarzalne, co ma duszę. W poszukiwaniu ducha dawnych czasów, autorka lubi zwiedzać stare zamki i zamczyska, ruiny, a nawet cmentarze. Widziane obrazy utrwala na fotografiach, by potem z łatwością na nowo doświadczać doznanych emocji. Następnie pisze… lub po prostu milczy. Mocno inspirują ją ludzie i rozmowy z nimi. Rozmowy o wszystkim: o życiu, o śmierci. Słowa, niewypowiedziane w tych rozmowach, które kłębią się w myślach, często materializują się w utworach poetyckich autorki. Ulubiony poeta? Bolesław Leśmian 
. Emilia prywatnie to: żona, mama 12-letniej Liliany, opiekunka dwóch papużek falistych.
Kinga Michałowska
Urodzona 4 stycznia 1991 roku w Bełchatowie. Absolwentka studiów magisterskich na kierunku Archeologia na Uniwersytecie Łódzkim. Wiersze pisze od dziecka, zaś pierwszą powieść Ród wampirów ukończyła w 2012 roku, w tym roku planuje kontynuację powieści,
a także tworzy wiersze. Bardzo ceni inicjatywy poetyckie, dlatego też nie tak dawno brała udział w dniach autorskich na Czytadło i szykuje spotkania poetyckie
z czytelnikami, których uwielbia.
Najchętniej pisze o uczuciach, szczególnie o miłości
o różnych odcieniach. Nie brakuje jej jednak także poczucia humoru o czym świadczy udział w konkursie „Zrób na złość lektorowi” w Poezja Ma Głos i tomiki już wydany Pozytywka oraz będący jeszcze w przygotowaniu Pozytywka – przeżyjmy to jeszcze raz, w których to, nie do końca poważnie podchodzi do aktualnej rzeczywistości w kraju i różnych relacji, zwłaszcza damsko – męskich. W wolnej chwili, pisze, tańczy, czyta, pracuje i nurkuje.
Uwielbia dużo mówić, ale potrafi też słuchać.
Monika Stanisławowska
Pisze z potrzeby serca. Jest autorką poezji i prozy poetyckiej. Jej wiersze ukazały się w kilku antologiach poetyckich między innymi „Marzyciele”, „Czego Pragniesz”, „Przystań literacka”, audioantologia „Nastroje”. Jest także jednym z autorów w antologiach „Poezja Naszych Dni” wydawnictwa Borgis, z którym współpracuje od 2020 roku. Wydała dwie książki poetyckie – „Moje Serce jest o Tobie” (wydawnictwo Chaos Artistic Laboratories) oraz „Blizny” (wydawnictwo Ridero). Ostatnio kilka jej wierszy ukazało się w Almanachu pisma literacko-artystycznego „Bezkres. Cisza”.
Jest wielką miłośniczką kawy, poezji i obrazów Pollocka. Na Facebooku i Instagramie prowadzi swoją stronę autorską.
Patrycja Stenka
Patrycja Stenka (z domu: Pionke) poetka, artystka i aktywistka.
Niepoprawna marzycielka, biegająca, triathlonowa mama dwójki dzieci (dwuletniego Leona i kilkumiesięcznej Łucji). Kocha dziecięcy świat, jako pedagog i nauczyciel przewodnik, pomaga dzieciom wkroczyć w wielki świat z wolnym duchem i wrażliwością do natury. Jest nauczycielem geografii i lektorem angielskiego. Pomaga jako nauczyciel młodzieży pokochać geografię i nauczyć się jej na maturę zaś kobietom, szczególnie matkom w podejmowaniu aktywności fizycznych jako instruktor fitness i promując aktywne poruszanie się z dziećmi i rodziną. Prowadziła własny teatr Neokashubia, wyreżyserowała spektakl: Sąd Nieostateczny, w Filharmonii Kaszubskiej w Wejherowie. Jako aktorka amatorka grała na deskach teatrów: Teatr Muzyczny w Gdyni, Teatr Miniatura w Gdańsku. Miała warsztaty aktorskie i dzięki temu rozwinęła swoją pasję teatralną i sztukę wymowy. Poezja towarzyszy jej od młodzieńczych lat, ostatnio więcej jej czyta niż tworzy, układa wersy piosenek i bajek, obserwując otoczenie swoich maleństw, dzieci, których uczy oraz przyrody. Twórczość z młodych lat była wyróżniana na wielu konkursach poetyckich, jej wiersze znalazły się między innymi w tygodniku Pisarze (nr 440 poezja), antologiach Poetów i Satyryków Ziemi Wejherowskiej oraz pokonkursowych almanachach (m.in. Powiew Weny). Niedawno twórczość z okresu 2019-2022 ukazała się przez wydawnictwo Dobrota w almanachach: Cisza, Bezkres IV, Silva Rerum II, a także na portalach: Poezja na Każdy Dzień, Twoje Wiersze oraz w miesięczniku Twórczość. Pisze i tworzy pod pseudonimami: Świtezianka, Piosteke, Latawica. Piszę przede wszystkim dla rodziców porady oraz bajki dla dzieci pod pseudonimem Ciocia Leosia. Od niedawna prowadzona strona autorki: www.ciocialeosia.pl
Aktualnie kończy powieść o matce w realiach XXI wieku, choć nie jest tylko dla płci pięknej, zaś głęboko porusza kwestie natury kobiecej. Planowe wydanie w formie e-booka.
Anna Barbara Czuraj - Struzik
Poeta, nauczyciel dyplomowany, filozof i dziennikarz .
Należy do Stowarzyszenia Autorów Polskich, współzałożyciel Stowarzyszenia Działdowska Kuźnia Słowa.
Urodzona w Milanówku 13.stycznia 1965. Mieszka w Działdowie.
Ukończyła filologię polską na UMK oraz filozofię na UW.
Przez wiele lat pracowała w gazecie Olsztyńskiej potem Tygodniku Ciechanowskim. Jest autorką licznych artykułów o tematyce społecznej, kulturalnej i politycznej.
Jej wiersze znalazły się w 45 almanachach poezji o zasięgu krajowym i zagranicznym.
Wydała pięć tomików wierszy;
– Światło w bursztynie (2005)
– Pal się błagam życie moje (2007)
– 44 i 4 wiersze na deszcz (2011)
– Oj Ziemio Ty Ziemio (2018)
– Światy równoległe (2021).
Jest laureatką ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów poetyckich. Wielokrotnie zasiadała w jury konkursów poetyckich. Jest mężatką, ma syna Rafała, synową Emilię i wnuczkę Julię.
Anna Leszczyniecka - Strzelec
Pisarka i publicystka, prozy i poezji. Z wykształcenia – artysta plastyk. Dwudziestoletni pobyt w Niemczech, dostarczył autorce inspiracji do napisania pierwszej książki pt. Tylko nie życz mi spełnienia marzeń, która została przyjęta z dużym zainteresowaniem ze strony czytelników i recenzentów. W krótkim czasie, w ślad za nią ukazał się dalszy ciąg opisanej historii z życia polskich emigrantów: Druga pora życia czyli jak zabija się miłość. Pobyt w NY stał się inspiracją do napisania następnych książek. Wiza do Nowego Jorku i Okno z widokiem na Prowansję to opowieści o uczuciach, podróżach i rozstaniach, namiętności, przesłaniach z zaświatów, zdradzie i wybaczeniu, a przede wszystkim o niewyczerpanej nadziei. Czytelnikom, którzy pokochali: Jeremiego – ichtiologa z Prowansji, Leonię – pisarkę, córkę Iwonę i jej dwie, pełne szalonych pomysłów córeczki oraz kilku nowych, niemniej kreatywnych bohaterów – Autorka prezentuje trzecią część sagi, pt. Akwarele i lawendy.Jak potoczyły się ich dalsze losy? Czy Maria Dąbrowska miała rację, pisząc, że: ani różnica poglądów ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku. A czy miłość może być silniejsza od śmierci? W grudniu 2015 wydana „Marysia wnuczka Leonii” to czwarta i ostatnia część nowojorsko-prowansalskiej sagi. Czytelnik poznając historię Marysi, będzie musiał zmierzyć się z trudnymi wyborami bohaterki, jej pierwszym romansem i będzie świadkiem psychologicznego studium przemiany młodej dziewczyny w dojrzałą kobietę. W 2019 zostały ukazały się drukiem dwa opowiadania z wątkiem kryminalnym: Ostatnie espresso i Bal Maskowy. Na podstawie – Balu Maskowego została napisana adaptacja do sztuki teatralnej, scenariusz tragikomedii, który czeka na wystawienie w zainteresowanym jej treścią teatrze. Wybuch pandemii pokrzyżował plany teatralne lecz Rawicki Teatr Radiowy przedstawił Bal Maskowy jako słuchowisko i jest ono dostępne na you tubie, kanał Domu Kultury w Rawiczu.
Anna Strzelec jest także autorką felietonów, recenzji oraz poezji: Miłość niejedno ma imię, Cóż wiemy o miłości. Jeszcze raz w podróż i współautorski tomik: Gdziekolwiek jesteś… dialogi liryczne –Wydawnictwo Miniatura w Krakowie. Obszerny zbiór jej poezji i aforyzmów: Nasz czas nadchodził powoli… ukazał się w 2016 roku Wydawnictwie Diecezjalnym i Drukarni w Sandomierzu. Jesienią 2018 roku, wydawnictwo to zaprezentowało tomik poezji: Okruchy gwiazd, na który złożyły się wiersze nowe i najnowsze, życiem zainspirowane i inne, najbliższe sercu Poetki. W 2020 tom poezji pod tytułem Reminiscencje, w Wydawnictwie Diecezjalnym i Drukarni w Sandomierzu. Obecnie w dziedzinie prozy, pracuję nad ostatnią częścią nowojorsko-prowansalskiej sagi oraz jeszcze jednym zbiorem jesiennej poezji i prozy poetyckiej.
Jej publikacje znajdują się w archiwum: Libertas Miesięcznik Ludzi Wolnych.
Od kwietnia 2011 roku jest członkiem Związku Literatów Polskich.
Wioleta Szarwas
Urodzona 10 listopada 1985 r. w Kołe.
Od ponad 18 lat szczęśliwa żona i mama wspaniałej nastolatki.
Prywatnie od zawsze lubiłam malować, a do pasji sprzed lat wróciłam malując obrazy akwarelą na licytację dla dzieci chorujących na SMA. To właśnie dzięki tym dzieciom spróbowałam swoich sił w malowaniu akwarelą. Wcześniej tworzyłam akrylem i ołówkiem…To bardzo wzruszające, że moje prace cieszyły się zainteresowaniem i choć w tak malutkim stopniu mogłam dać coś od siebie tym małym dzieciom.
Poza malowaniem lubię fotografię, głównie przyrodniczą. Kocham przyrodę, wędrówki górskie. Zawsze jestem rozdarta między Bałtykiem a Tatrami, a najdokładniej między Helem a Bukowiną Tatrzańską czy Kościeliskiem. Zdecydowanie od miast wolę wieś, tatrzańskie polany, doliny i szczyty. Mam na swojej liście kilka pięknych szczytów zdobytych na nogach, pokonaną magiczną barierę 2000 m n.p.m. Pasję do trekkingu dzielę z mężem, to mój najlepszy motywator i oparcie jak w życiu tak i na szlaku.
Gdy tylko czas pozwala chętnie uciekam na łono natury, najczęściej w góry. Beskidy mam najbliżej ( mieszkamy na śląsku), ostatnio odkrywam Żywiecczyznę.
Lubię poezję, muzykę. W zależności od nastroju muzyka, której słucham może być delikatna, liryczna, po ciężkie rockowe brzmienia.
Dając upust emocjom piszę czasem coś do szuflady. Przesyłam dwa bardzo ważne dla mnie wiersze. Jeden z nich napisałam dla mojego kochanego męża, a drugi dla przyjaciółki, której zdążyłam wysłać wiersz zanim choroba mi Ją odebrała. Magdalena, moja Madzia była aniołem na ziemi, częścią mojej duszy już od przedszkola. Myślę, że udział w projekcie Nadzieja będzie wspaniałą okazją, aby kilka osób poznało moją Madzię.
Mariola Maria Wiewiór
Mariola Maria Wiewiór, z domu Bedyńska. Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, na wydziale humanistycznym. Od 1993 pracuje jako nauczycielka historii i wychowawczyni w Szkole Podstawowej im. Cypriana Godebskiego w Raszynie. Przewodnicząca Klubu Literackiego „Kaliope”, redaktorka kwartalnika „Grobla”, konferansjerka wieczorków poetyckich klubu, dożynek. Pisze sprawozdania do czasopism lokalnych z jego działalności. Współautorka antologii wierszy „Warto się czasem zatrzymać” 2009, recenzentka historyczna komiksu „Bitwa pod Raszynem: 1809 – chwała polskiego oręża”2019. Autorka tomiku wierszy dla dzieci pt.” Bajkowe przygody” 2020, tomiku poezji „Zakamarki duszy” 2021. Jej wiersze znalazły się w XVIII Międzynarodowej Antologii pt. „Ojciec” i „Strofy lekkostrawne” 2022. W tym samym roku zdobyła I miejsce w Turnieju Jednego Wiersza Kwiat Paproci za wiersz pt. „Schron”, zorganizowanego przez SAP, I i III miejsce w Internetowym Konkursie Jednego Wiersza inspirowanego obrazami malarzy Galerii Piecowej, wyróżnienie za wiersz „Jestem romantyczna” w Turnieju Jednego Wiersza Romantyczność na IX Zlocie Poetów Polskiego Rodowodu. Jest reżyserem wielu przedstawień patriotycznych, własnego spektaklu teatralnego pt. „Tożsamość Narodowa”. Promuje polską poezję na arenie międzynarodowej. Wzięła udział w IX Międzynarodowym Zlocie Poetów Polskiego Rodowodu w Wilnie 2022. W październiku 2022 roku w Kurierze Wileńskim ukazał się jej artykuł i wiersz pt. „Macierz”.
Andrzej Wróblewski
Urodzony w 1951 r., emerytowany ekonomista. Autor piosenek, wierszy, bajek i utworów satyrycznych. Laureat pond czterdziestu nagród w konkursach poetyckich. Zamieszcza swe utwory w zbiorowych publikacjach (antologie, almanachy). W 2019r. opublikował debiutancki tomik poezji „Wiersze ewangeliczne 2005-2006”. W tym samym roku wydany został drugi tomik „Wiersze rychwałdzkie”, a w 2020r. – zbiór humoresek „Z życia emeryta”. W roku 2021 ukazała się ich druga część, a w 2022r. – trzecia. Na rok 2023 planowane jest wydanie czwartej części.